Author :
Abstract
زبان یکی از ابزارهای مهم و موثر است. زبان آن زمان میتواند رسالت اثرگذارش را نشان دهد که حامل اندیشه، تفکر و احساس باشد. یکی از مقوله های با اهمیت زبان، واژگان است. کاربران زبان به انگیزه های مختلف و براساس نیازهای گوناگون اعم از بیان اندیشه، عقاید و احساسات خود از واژگان استفاده میکنند. به منظور فهم و درک دقیقتر گفتار و متن کاربران و خالقان آثار می بایست به کاربردهای واژگان در بستر و بافت کلامی گفتار و متن آنها توجه کرد. این امر درک آگاهانه و فهم درست و نزدیک به منظور کاربران و خالقان آثار را در پی دارد.
کاربردشناسی، برای تمام کسانی که با آن سر و کار دارند، مفهوم یکسانی نیست. برخی از نظریه پردازان، آن را مطالعه کاربرد زبان، و گروهی آن را مطالعه ارتباط میدانند. گروهی دیگر کاربردشناسی را رویکردی به مطالعه زبان، براساس کارکرد ارتباطی آن، - ارتباط میان صورتهای زبانی و کاربرد آنها - معرفی میکنند. بررسی این موارد : منظور گوینده ، میزان پیامی که انتقال یافته ، معنی بافتی و چگونگی بیان فاصله ی نسبی .
بدون تردید نوع رویکرد ساعدی به بیان و توصیف واقعیت، از جمله عوامل تعیین کننده ی سبک خاص اوست. او را میتوان از پیشگامان نوع خاصی از رئالیسم به حساب آورد. این پژوهش به مطالعه و بررسی واژگان به کار رفته در متن نمایشنامه « مار در معبد» نوشتۀ غلامحسین ساعدی می پردازد .
Keywords
Abstract
Language is one of the important and effective tools. Language can fulfill its influential mission when it carries thought, reflection, and emotion. One of the significant aspects of language is vocabulary. Language users employ words for various motivations and based on different needs, including expressing their thoughts, beliefs, and emotions. To achieve a more precise understanding of speech and text, both users and creators of works must consider the use of vocabulary within the context and linguistic framework of their discourse and writing. This leads to a conscious perception and an accurate understanding that aligns closely with the intended meaning of users and creators. Pragmatics does not have a uniform definition for everyone dealing with it. Some theorists consider it the study of language use, while others view it as the study of communication. Another group defines pragmatics as an approach to studying language based on its communicative function—the relationship between linguistic forms and their usage. This includes examining aspects such as the speaker's intention, the extent of the message conveyed, contextual meaning, and the expression of relative distance.
Undoubtedly, Sa'edi's approach to expressing and describing reality is one of the key factors shaping his unique style. He can be considered a pioneer of a particular type of realism. This study examines and analyzes the vocabulary used in the play "The Serpent in the Temple" by Gholam-Hossein Sa'edi.
